Kerstverhaaltje

Op Tweede Kerstdag was ik op weg naar onze buurtsuper, waar ik sinds mijn recent verschenen boek er te koop is met groter opwinding naar toeloop dan wanneer ik om een pond suiker ga.

Toen ik linksaf wilde slaan de Dorpsstraat in werd mijn aandacht getrokken door een man die iets heel kostbaars leek te dragen in zijn handen die hij liefdevol tegen de borst hield.

Mijn nieuwsgierigheid dwong me op hem af te stappen:

-Mag ik u vragen wat u daar zo koestert?

Hij reageerde aanvankelijk schuchter, maar vertelde me allengs toch zijn verhaal dat als vanzelf langs de problematiek van deze tijd scheerde. Om pricacyredenen moet ik u de details besparen, maar de zzp’er woonde weer bij zijn ouders, had zijn kat meegenomen en die was in de Kerstnacht niet teruggekeerd van het zichzelf uitlaten. De bezorgde eigenaar was de Tweede Kerstdag het hele dorp doorgelopen op zoek naar zijn geliefde huisdier en vlak voor hij bij de Brink terugkeerde was hij gestuit op een beestje dat versuft langs kant van de weg lag. Hij liet zijn hand zakken en toonde mijn zijn vondst die ik in verwondering met bezorgdheid bekeek.

Gelooft u in zielsverhuizing? vroeg ik aan de man die mij voor in de dertig leek. Hij gunde me een glimlach waaruit ik niet kon opmaken of hij mijn vraag niet begreep of negeerde.

Ik vervolgde mijn weg naar de buurtsuper, maar bedacht me. Een foto, ik moest toch op zijn minst een poging doen iets van deze wonderlijke geschiedenis vast te leggen.