VN column 3 februari 2018 – Over hoe de wal het schip keerde in Groningen

Na de ontwikkelingen van de afgelopen week wordt het tijd iets over Groningen te schrijven. Over hoe de wal het schip keerde.

Over hoe de politiek, ondanks haar, in theorie goede voornemens, om vooruit te zien, in de praktijk altijd weer wacht tot de wal het schip keert.

Over de meningen en oordelen via Twitter en Facebook. De een wijt de ontstane situatie aan de wal, een ander aan het schip.

Over hoe er in de mainstream media op gereageerd werd. Opgelucht dat het schip de wal bereikt heeft. Gematigd optimistisch: die wal komt er wel weer bovenop, maar hoe moet het nu verder met dat schip en omgekeerd. Teleurgesteld: het schip had de wal wel iets harder mogen raken. Over de radicalen die roepen dat we nu niet moeten verdwalen in een wal en schip discussie, maar doorpakken. Dus: schip weg en aan de wal moet ook veel veranderen. Sceptisch: hoeveel wallen hebben al schepen gekeerd en is er ooit wat veranderd. Schip zal wel in dok gaan en de wal opgeknapt worden. Realistisch: zolang je geen nieuw schip hebt, kun je niet van wal steken.

En over waar ik sta ik in deze opsomming.

Het ene moment stuurman aan wal, het andere moment matroos op het zinkende schip.